به گزارش مشرق، تیم ملی وزنه‌برداری ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان به لطف مدال نقره مجموع بهادر مولایی و برنز دوضرب محمدرضا براری یک بار دیگر روی سکوی سومی جهان ایستاد تا کسب این افتخارات توسط این دو، بهانه خوبی باشد تا در روزهایی که هجمه سنگینی علیه وزنه‌برداری است، فارس این دو وزنه‌بردار شایسته را دعوت کرده و با آنها به گفت و گو نشست:

یک بیوگرافی از خودتان می‌دهید؟ چطور کشف شدید، به تیم ملی رسیدید و چه مقام‌هایی کسب کرده‌اید؟

براری: در ساری به دنیا آمدم و 25 سال سن دارم. مربی پایه‌ام حاجی ضمیریان بود و الان هم حدود 5 سال است که با اصغر قربان نژاد کار می‌کنم. ترم آخر کارشناسی تربیت بدنی را سپری می‌کنم. پس از مسابقات المپیاد سال 86 به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم و تا به امروز در خدمت تیم ملی کشورم هستم. در سال 2007 طلای جوانان آسیا، در سال 2008 نقره باشگاه‌های آسیا، در سال 2009 برنز جام باشگاه‌های آسیا و در مسابقات قهرمانی 2011 جهان نتایج قابل قبولی را کسب کردم، در همان سال در رقابت‌های باشگا‌ه‌های آسیا به عنوان قهرمانی رسیدم و پس از آن به خاطر مصدومیت دو سالی را از جمع ملی‌پوشان دور بودم و حتی المپیک را هم از دست دادم و امسال هم مدال برنز دوضرب قهرمانی جهان را به دست آوردم.

در حال حاضر و پس از رفع مصدومیت احساس خوبی دارم و روز به روز بهتر می‌شوم. نسبت به سال‌های گذشته احساس شادابی خاصی دارم و چه بسا اگر مسابقات قهرمانی جهان یک ماه دیگر برگزار می‌شد، به طور قطع نتایج بهتری را کسب می‌کردم. با این حال راضی هستم به رضای خدا و از همین نتایج هم رضایت دارم.

مولایی: 21 سال سن دارم و بابلسری هستم. از 10 سالگی وزنه‌برداری را زیر نظر پدرم آغاز کردم. از 15 سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و اولین مدالم طلای نوجوانان آسیا بود. پس از آن قهرمانی نوجوانان جهان را کسب کردم. در 4 دوره حضور در جوانان جهان نیز یک طلا، یک نقره و یک برنز را به دست آوردم. امسال هم پس از حضور در تیم ملی بزرگسالان ابتدا در رقابت‌های قهرمانی آسیا، سپس یونیورسیاد و برای اولین بار در قهرمانی بزرگسالان جهان شرکت کردم. تجربه اول حضور در میدان جهانی استرس زیادی برایم ایجاد کرده بود و می‌ترسیدم که یک وقت شرمنده مردم نشوم.

  هر دو مازندرانی هستید. چرا مازندرانی‌ها در ورزش‌هایی مانند کشتی و وزنه‌برداری تا این اندازه قدرتمند هستند؟

براری: به خاطر سطح دریا. گفته می‌شود رطوبت باعث می‌شود بندرنشینان و به طور خاص شمالی‌ها قوی‌تر باشند. در شهرهایی مانند اردبیل که اکسیژن بیشتر باشد هم همین شرایط حاکم است.

 از لحاظ امکانات در استان چطور؟

مولایی: از لحاظ امکانات بابلسر وضعیت خوبی ندارد با این حال امیدوارم از لحاظ امکانات وزنه‌برداری یک مقدار به این شهر رسیدگی شود.

براری: در ساری هم شهردار این شهر پس از کسب مدال برنز جهان، قول‌هایی را به ما داده است که امیدوارم این قول‌ها هم عملی شود.

 پس از المپیک 2012 لندن اختلافات بین المپیکی‌ها با فدراسیون باعث شد شاهد تغییر و تحولی شگرفت در تیم ملی وزنه‌برداری باشیم. به نظرتان این موضوع باعث شد تا شما دو نفر به ترکیب تیم ملی برسید یا در غیر این صورت باز هم راه برایتان برای رسیدن به ترکیب اصلی هموار بود؟

براری: وزنه‌برداری رشته رکوردی است. اگر بخواهیم اردوی تیم ملی را مختص به یک نفر بدانیم باید درهای تیم ملی را ببندیم. اگر قرار باشد یک ورزشکار در هر صورتی در تیم ملی باشد، در این صورت حق بسیاری از افراد ضایع می‌شود. خود من هر طور شده در آینده در رقابت‌های قهرمانی کشور شرکت می‌کنم تا با قهرمانی در این رقابت‌ها بتوانم دوباره به اردوی تیم ملی بازگردم تا نه کسی اعتراض کند و نه حق کسی ضایع شود.

اگر بخواهم به مدالی که گرفته‌ام بسنده کرده و آن را ضامن حضور دائم خود در اردوی تیم ملی بدانم، تفکر اشتباهی است. مدال من ارزشمند است اما برای حضور در اردوهای بعدی تیم ملی باید در فرم خوبی قرار داشته باشم و بتوانم از سایر هم‌دسته‌ای‌هایم بهتر باشم.

مولایی: اگر المپیکی‌ها بودند ما حتی رکوردهای بهتری هم می‌زدیم چون رقابت خوبی در دسته‌های مختلف ایجاد می‌شد. من سال گذشته هم برای المپیک در اردوی تیم ملی جوانان بودم با این حال بیشتر به دنبال بازیگوشی بودم تا تمرین کردن که همین موضوع باعث شد طلای جوانان جهان و المپیک را از دست بدهم اما امسال شرایط فرق می‌کرد و به رده سنی بزرگسالان رسیده بودم و تفکرم این بود که اگر خراب کنم، دیگر جایی در تیم ملی نخواهم داشت پس باید بهترین رکوردها و وزنه‌ها را بزنم.

 اینکه جانشین بهداد سلیمی شدی به تو انگیزه می‌داد؟

مولایی: هیچ وقت به فکر جانشینی کسی نبوده و هیچ زمان به جای فرد دیگری وزنه‌ نزده‌ام. من جای خودم بوده‌ام و هیچ زمان هم دوست ندارم جای کسی باشم. جای خودم وزنه می‌زنم و برای مملکتم افتخار کسب می‌کنم.

از سال گذشته که رکورد جوانان جهان را در هفته پایانی لیگ برتر شکستم از این دست صحبت‌ها که می‌خواهم جایگزین کسی شوم، زیاد بود. از این حرف‌ها هم خیلی خوشم نمی‌آید که جانشین کسی هستم و جای کسی وزنه می‌زنم.

 با آغاز اردوی تیم ملی برای رقابت‌های قهرمانی جهان، دوباره فشارهای اردویی با نظم و انضباط خاص کوروش باقری آغاز شد. برگزاری چنین اردوهایی تا چه اندازه در رسیدن به موفقیت‌ به شما کمک کرد.

براری: دلیل اصلی موفقیت تیم ملی همین تمرینات سنگین بود، تمرینات چهار جلسه‌ای و فشارهای زیادی روی ملی‌پوشان بود و برخی مواقع نمی‌توانستیم از درد تمرین کنیم. این فشارها در کنار نظم و انضباط اردویی عاملی شد تا بتوانیم به نتایج خوبی هم برسیم. البته اینکه برخی در رقابت‌های قهرمانی جهان کمتر از رکوردهای شخصی خود را به ثبت رساندند، دلیل اصلی‌اش استرس و کم تجربگی آنها بود. خود من در تمرینات بالای 20 بار مهار وزنه‌های بیشتر از 205 کیلویی در دوضرب توسط تقیان را دیدم. او لیاقتش طلا بود اما همین استرس باعث شد نتواند به حقش برسد. در مجموع این تیم با این فشار تمرین نتیجه گرفت. روزهایی بود که بچه‌ها با مسکن تمرین می‌کردند.

مولایی: مشکل اصلی تقیان این بود که کمتر صحنه جهانی دیده بود و چند سال هم از اردوی تیم ملی دور بود و همین عوامل باعث شد نتواند به جایگاهی که استحقاقش را دارد برسد.

در مورد اردوها هم محمدرضا مسائل درستی را گفت و من هم باید اضافه کنم که اگر کوروش باقری همچنان در تیم ملی باشد، وضعیت به مراتب سخت‌تر و فشارها بیشتر خواهد شد چون سال آینده بازی‌های آسیایی و سهمیه المپیک را با هم داریم.

 فکر می‌کردید دوباره سوم شوید؟

براری: هدف ما کسب عنوان قهرمانی بود با این حال برای رسیدن به این هدف، از 6 ماه قبل از رقابت‌ها دور هم جمع شدیم و در نهایت سوم شدیم و این در حالی است که تیمی که در جهانی 2011 سوم شد از ترکیب وزنه‌بردارانی باتجربه به وجود آمده و دو سال در کنار هم تمرین می کردند.

در خصوص تیم 2010 که در رقابت‌های آنتالیا شرکت کرد باید عنوان کنم که آن تیم، تیمی باتجربه و متشکل از وزنه‌بردارانی مانند اصغر ابراهیمی و محسن بیرانوند بود که هرکدام از آنها تجربه حضور در المپیک را هم داشتند. البته آنها در مسابقات جهانی عملکرد خوبی داشتند. با این حال، تیم 2010 در رده‌بندی مجموع به عنوان پنجمی جهان است، اما امسال در تیم‌مان نوجوان 16 ساله داشتیم و با میانگین سنی 20 تا 21 سال به لهستان رفتیم.

مولایی: در خصوص دهقان باید بگویم که او بدن آماده‌ای داشت و به فکر زدن رکورد نوجوانان جهان بود اما هیجان حضور در رقابت‌های جهانی بزرگسالان برای اولین بار باعث شد استرس زیادی به وی دست داده و نتواند عملکرد خوبی از خود به جای بگذارد.

  می‌توان به کسب سهمیه کامل توسط وزنه‌برداری در المپیک 2016 امیدوار بود؟

مولایی: صد درصد این اتفاق خواهد افتاد، چون هم ملی‌پوشان جوانی داریم و هم انگیزه لازم را در آنها می‌بینم.

براری: شک نکنید سهمیه کامل را کسب خواهیم کرد.
 
 مردم فکر می‌کردند اگر المپیکی‌ها بروند، وزنه‌برداری زمین خواهد خورد، اما این اتفاق نیفتاد و حداقل حضور در این رقابت‌ها نشان داد که فاصله بین تیم 2013 و المپیک 2012 خیلی زیاد نبود. در این خصوص چه نظری دارید؟ در المپیک بعدی در صورتی که المپیکی‌های لندن نباشند می‌توان به کسب مدال امیدوار بود؟

مولایی: اول باید بگویم که بین ما و وزنه‌برداران المپیک هیچ فرقی نیست، تازه معتقدم که از لحاظ قدرت بدنی، تیم جدید بسیار بهتر هم است اما از لحاظ سایر موارد با آنها در یک سطح هستیم. با این حال معتقدم هر کس که فکر کند در غیاب آنها نتایج بدی توسط وزنه‌برداری کسب خواهد شد، تفکرش اشتباه است.

براری: رکوردهای مسابقات لهستان بسیار بیشتر از مسابقات المپیک بود به طوری که 6 رکورد جهان در جهانی 2013 شکسته شد و در سایر دسته‌ها نیز رکوردهای بیشتر از المپیک به ثبت رسیده، که نشان می‌دهد در چه شرایطی سوم شدیمف پس اینکه فکر کنید در غیاب المپیکی‌ها، تیم ملی به زمین خواهد خورد اشتباه بزرگی خواهد بود.

 پس چرا وزنه‌برداران المپیکی این حرف‌ها را قبول ندارند؟

مولایی: چند روز پیش مصاحبه یکی از همین‌ها را می‌خواندم که گفته بود ما در فرانسه با 4 مدال مجموع به عنوان سومی جهان رسیدیم و چون ما با یک مدال نقره به این عنوان رسیدیم پس سطح مسابقات پایین بوده است، اما آنها مسائل دیگر را ندیدند.

براری: پس چرا اینکه وزنه‌بردار دسته 69 کیلوگرم‌مان در لهستان چهارم شده است را نمی‌بینند. در همین دسته در پاریس اصلاً نتایج خوبی کسب نکردیم. با اینکه در هر دو تیم حضور داشتم، اما معتقدم تیم امسال بسیار بهتر بود. حتم بدانید که اگر دهقان اوت نمی‌کرد نائب قهرمان جهان می‌شدیم و در این صورت المپیکی‌ها چه می‌خواستند بگویند؟

 اگر شرایطی فراهم شود که المپیکی‌ها برگردند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

براری: از خدایمان است این اتفاق بیفتد. در حال حاضر من و نصیرشلال در لیگ در یک تیم هستیم و این در حالی است که با وجود اینکه سه هفته از مسابقات لیگ سپری شده است، او در هیچ‌کدام از هفته‌ها به روی تخته نیامده، اگر آنها آماده هستند چرا وزنه نمی‌زنند. با من‌من کردن نمی‌توان به نتیجه‌ای رسید. وزنه‌بردار باید در عمل حرفش را ثابت کرده و روی تخته وزنه بزند. آنها در مسابقات لیگ یا هر مسابقه دیگری اگر از اردونشینان تیم ملی بهتر بودند، آن زمان بگویند ما بهتر و برتر هستیم و ادعا کنند. وقتی شعار می‌دهند، نمی‌توان با شعار زندگی کرد. البته آنها از دوستان صمیمی ما هستند و شاید از این حرف‌ها ناراحت هم بشوند.

مولایی: اینها همه رفقایمان هستند و احترامشان واجب است و بحثی هم بین ما وجود ندارد.

  اما آنها علیه شما مصاحبه‌های جنجالی زیادی کردند.

براری: درست است و من خودم چند روز پیش مصاحبه‌های بهداد را خواندم. من به آنها احترام می‌گذارم اما همین اندازه می‌گویم اگر خوب هستند به روی صحنه بیایند و خودشان را ثابت کنند. به شخصه اگر من ضعیف‌تر از آنها باشم، خودم از تیم ملی کنار می‌کشم.

مولایی: شک نکنید که از بازگشت آنها به روی تخته، من هم خوشحال می‌شوم.

 المپیکی‌ها حتی زیر نظر حسین توکلی اردویی را هم برگزار کردند، ثمره آن چه بود؟

مولایی: هیچی، فعلاً که همه‌شان مصدوم شده‌اند. آنها در حالی ادعا می‌کنند که اگر بودیم قهرمان جهان می‌شدیم که دیگر پرونده این رقابت‌ها هم مانند مسابقات المپیک و قهرمانی جهان 2011 بسته شد. اگر بحث المپیک باشد باید رضازاده که 2 طلای المپیک را دارد همچنان به روی تخته بیاید و اگر این چنین است باید محمد نصیری هم که 4 مدال المپیک دارد به تیم ملی دعوت شود. پس هر زمان شرایط خاص خودش را دارد و رکوردهایی که آنها از آن حرف می‌زنند برای همان سال بوده و امسال رکوردهای دیگری به ثبت رسیده است و نباید شرایط را با هم مقایسه کرد. اگر این طور باشد من با سن 21 سال، 3 کیلوگرم بیشتر از نفر اول المپیک وزنه زدم.

براری: متأسفانه یکسری از اهالی رسانه که در گذشته نه وزنه‌بردار بودند و نه سررشته‌ای از وزنه‌برداری دارند، جوری وزنه‌برداری را آنالیز می‌کنند که آدم از مطالبشان خنده‌اش می‌گیرد. آنها هدفشان این است که ذهن مردم را خراب کرده و ورزش را به حاشیه بکشانند.


 چاره مشکلی که به وجود آمده است چیست؟

براری: چاره آن این است که مدیریت شود.

 چه کسی باید آن را مدیریت کند؟

مولایی: فدراسیون که 7 بار آنها را دعوت کرده است. جالب اینکه برخی‌ها می‌گویند کادر فنی آنها را کنار گذاشته است، پس زمانی که به مردم خط فکری می‌دهید، مردم هم این نوشته‌ها را باور می‌کنند و از اصل ماجرا غافل خواهند ماند.

براری: شما همین مطالب در مورد بازنشستگی را ببینید که به هیچ وجه صحت ندارد. خود من یک سال در اردو نبودم و روزی که بازگشتم، فرم مربوطه را پر کرده و برای فدراسیون جهانی ارسال کردم تا به این ترتیب برای حضور در رقابت‌های آینده اعلام حضور کنم.

 تمام این حاشیه‌ها از زمانی به وجود آمد که المپیکی‌ها اعلام کردند کوروش باقری به آنها فحاشی می‌کند. شما که در اردوها با باقری زندگی کرده‌اید این حرف‌ها را تأیید می‌کنید؟

براری: شاید شما هم در منزل اگر کار اشتباهی بکنید، پدرتان با لحن دیگری شما را نصیحت کند. در اردوی تیم ملی هم باقری حق پدری به گردن ملی‌پوشان دارد و شاید برخی مواقع لحنش عوض شود اما حاضرم قسم بخورم که هیچ‌گاه از وی فحاشی ندیدم. این مسائلی که آنها مطرح می‌کنند تهمت است و جای پیگیری دارد و نمی‌دانم چرا اینقدر راحت چنین مسائلی را در رسانه ملی و مقابل 70 میلیون مطرح می‌کنند. به شخصه ندیده‌ام که او در سالن تمرین و یا مسابقه به ورزشکارش فحاشی کند.

شاید او عصبانی شود اما فحاشی هرگز. روزهایی را دیده‌ام که از شدت حرص خوردن دستش می‌لرزید. انسان باید وجدان داشته باشد و اگر می‌خواهد چیزی بگوید باید وجدانش را هم در نظر بگیرد.

مولایی: من هم تا به حال از کوروش باقری چنین مواردی را ندیده‌ام.

  می‌توان گفت این بهانه‌ای بود برای رسیدن به شرایط خاص در اردوی تیم ملی.

براری: یک افرادی در پشت پرده هستند که با تحریک آنها مسائل امروز به وجود آمده است.

  به واقع چه افرادی پشت پرده هستند، می‌توانید بگویید؟

براری: این حرف و حدیث‌ها زمانی به وجود می‌آید که تیم نتیجه می‌گیرد و می‌خواهند هر طور شده تیم ملی را زیر سؤال ببرند. مانند قطاری که در حال حرکت است که به آن سنگ می‌زنند. ما هم اگر در مسابقات جهانی نتیجه نگرفته بودیم هیچ‌کس کاری به ما نداشت. اما موفق بودیم و امروز باید این انتقادات را هم بشنویم.

مولایی: به نظر من اینها دنبال بهانه بودند تا کوروش باقری را از تیم ملی بیرون کنند و بتوانند تا چند سال با هر شرایطی که دارند در اردو باشند و در این چند سال هم فقط اسم آنها باقی بماند.

براری: شاید یک زمانی بهداد سلیمی بی‌رقیب بود و امروز هم شاید درهای اردو به روی وی باز باشد، اما امروز دیگر بهادر رقیب بهداد است و یکی مانند نواب، من رقیبش هستم و دیگر نمی‌توانند آنها خود را بی‌رقیب بدانند. آنها اگر بخواهند برگردند پس تکلیف ما چه می‌شود؟ آیا ما باید به خانه برویم؟ البته حرف من این نیست که هیچ‌گاه به تیم ملی نیایند، اما زمانی باید این اتفاق بیفتد که آماده باشند و ابتدا خود را نشان داده و رکوردهایشان را مشخص کنند و سپس ادعای بازگشت داشته باشند. اردوی تیم ملی جای بهترین‌هاست. شاید آنها پس از المپیک بهترین بودند اما امروز 14 ماه از المپیک گذشته است، آیا واقعاً همان شرایط المپیک را دارند؟ اگر دارند چرا در لیگ خود را نشان نمی‌دهند؟ اینها می‌خواهند خیلی راحت و الکی به اردو بازگردند.

مولایی: من همان زمان هم در تمرین وزنه‌هایی بهتر از رکوردهای المپیک زدم و اگر بحث تمرین باشد که آنها می‌گویند در تمرین رکوردهای خوبی می‌زنی، پس باید مدال المپیک را به من می‌دادند. اگر به همین راحتی باشد که هر کسی می‌تواند قهرمان جهان شود. هر چیزی سختی خودش را دارد و نباید اینطور باشد که در جای گرم و نرم نشسته و با ادعای اینکه مدال المپیک داریم، بخواهند فقط شعار بدهند. این رکوردها که دم از آن می‌زنید، برای المپیک است. امروز چه رکوردهایی می‌زنید. یک روز کوروش باقری هم رکورد 195 کیلوگرم را می‌زد. او امروز هم می‌تواند این وزنه را بلند کند؟ شاید امروز خود من هم نتوانم همین وزنه 255 کیلوگرمی یک هفته پیش را تکرار کنم. اگر به حرف باشد من هم ادعا می‌کنم که تا 6 المپیک بعدی هم می‌توانم مدال بگیرم.

 باز به سؤال قبلی برگردیم، آیا آنها را کسی تحریک می‌کند؟ و این تحریک‌ها باعث شده است این اتفاقات برای وزنه‌برداری بیفتد؟

مولایی: درست است که مدال المپیک دارند اما هنوز بچه و خام هستند. به قول کوروش باقری، هنوز پخته نشده‌اند و همین باعث شده تا چند نفر آنها را به حاشیه بکشانند.

براری: کار اینها زمانی خراب شد که دعوایشان رسانه‌ای و به طور خاص تلویزیونی شد و دیگر نشد آن را جمع کنند.

  آیا این تحرکات در قبال شما هم صورت گرفته است؟

 مولایی: من که کسی را ندیدم و این اتفاق برای من نیفتاده است.

براری: من به شخصه با آنها خیلی رفیق هستم، اما از زمانی که از مسابقه بازگشته‌ایم یک نفرشان برای تبریک با من تماس نگرفته است در حالی که خود من قبل و بعد از مسابقه با آنها در تماس بودم.

مولایی: من هم قبل از هر رقابتی که می‌خواستند به روی تخته بروند با آنها تماس می‌گرفتم اما آنها به خودشان زحمت یک تبریک گفتن را هم نداده‌اند، آنها تماسی که نگرفتند هیچ، حتی امروز مدال ما را هم زیر سؤال می‌برند و به مردم اشتباه خط می‌دهند تا ارزش کار ما را کم کنند و ادعا می‌کنند که اگر ما می‌رفتیم طلا می‌گرفتیم.

 این نشان نمی‌دهد که پس از المپیک ظرفیت‌شان کم شد؟

براری: اینها چرا قبل از مسابقات المپیک و جهانی این حرف‌ها را نمی‌زدند. من از سال 2009 در اردوی تیم ملی بودم پس چرا این حرف‌ها آن زمان زده نمی‌شد؟


چرا ورزشکار سالاری در ورزش ما و به خصوص وزنه‌برداری زیاد شده است؟ چه معنی دارد که 4 وزنه‌بردار بخواهند برای مجموعه فدراسیون تعیین تکلبف کنند؟

براری: به نظرم در گذشته و در زمان ایوانف که کسی جرأت نداشت این حرف‌ها را بزند. پس از المپیک ایوانف به خاطر چند دقیقه تأخیر، رضازاده که قهرمان المپیک بود را تا مرز اخراج از اردو پیش برد. اگر هم باقری مربیگری رضازاده را برعهده گرفت به این دلیل بود که با ایوانف کار کرده بود.

پس از مسابقه و به خاطر این موفقیت‌ها باید همه خانواده وزنه‌برداری خوشحال باشند و به آن افتخار کنند اما امروز همه انتقاد می‌کنند و به دروغ خبررسانی‌هایی می‌شود.

مولایی: رضازاده و باقری همیشه با هم خوب بوده و هیچگاه پشت یکدیگر را خالی نکرده‌اند.

 استعفای باقری به چه نحو است؟ صوری است یا از انتقادات خسته شد یا دلایل دیگر داشت؟

مولایی: در صحبت‌هایش می‌گفت که خسته شده است و البته مشکلات جسمانی و قلبی هم دارد. در هر حال امیدوارم باز هم شاهد حضور آقای باقری در اردوی تیم ملی باشیم، چراکه کارنامه او مشخص است و موفقیت‌هایش را همه می‌بینند. وقتی این همه افتخار دراین 3 سال برای تیم ملی به دست آورده باشی و از تو تشکری که نشود هیچ، انتقاد و تخریب هم بشود، دیگر با چه عشقی می‌خواهی به کارت ادامه دهی؟ هرچقدر هم عاشق باشی، با چه انگیزه و روحیه می‌خواهی کار کنی؟

براری: روزی که برای عیادت باقری به بیمارستان رفتیم و آقا کوروش را روی تخت دیدم به خدایم گفتم که نه مدال می‌خواهم و نه چیز دیگری و فقط می‌خواهم باقری دوباره سالم به زندگی بازگردد. من و بهادر مانند بچه‌ها گریه می‌کردیم و احساس می‌کردم باقری مانند برادرم است. این در حالی بود که عده‌ای گفتند این حرف‌ها دروغ است و اصلا باقری سکته نکرده است و حضورش در بیمارستان دلایل دیگری داشته است.

مولایی: تا به الان از خواسته محمدرضا از خدا در آن لحظه خبری نداشتم اما من هم آن لحظه من هم چنین درخواستی از خدا داشتم و فقط می‌خواستم کوروش باقری هرچه زودتر از روی تخت بیمارستان بلند شود.

 پس از حضور سلیمی در بیمارستان هم اتفاقاتی افتاد.

مولایی: درست است و من هم شنیدم. اما یک سوال از شما دارم، من اگر بخواهم به عیادت بروم چرا باید با خبرنگاران و عکاسان تماس بگیرم؟ سلیمی نیم ساعت منتظر، در بیمارستان نشست تا عکاسان به بیمارستان برسند و حتی درخواست پرستاران تا قبل از رسیدن عکاسان به بیمارستان برای ملاقات را قبول نکرده بود. اگر می‌خواهی یک کار انساندوستانه انجام دهی آیا دیگر خبرنگاران را خبر کردن دارد؟ او حتی لحظه‌ای که می‌خواست روی آقا کوروش را ببوسد یک نگاه به دوربین کرده و سپس این کار را کرد. ضمن اینکه در حالی گفتند لبش پاره شده که من هیچ خونی ندیدم.

 خود شما پس از کسب مدال‌های جهان و المپیک مغرور نمی‌شوید؟

مولایی: در خانواده‌ای بزرگ شدم که پدرم از بچگی در گوش من گفته است به هر جا و به هر پست و مقام که رسیدی مثل درخت پر میوه سرت پایین باشد. من هم همیشه سرم پایین است و مخلص همه هم هستم. من یک وزنه‌بردارم و پاسخ کسی که انتقاد غیرمنصفانه می‌کند را روی تخته می‌دهم.

براری: در زندگی یاد گرفته‌ام که کسی که یک قدم برایم بردارد تا آخر عمر یادم می‌ماند و یک جوری از زحمات وی تشکر می‌کنم. هیچ زمان نه به کسی توهین کرده‌ام و خوبی‌ها تا آخر عمر در یادم می‌ماند. فکر نمی‌کنم چنین شود که بخواهم روزی مغرور شوم.

 بهادر یک شایعه دیگر هم وجود دارد که چون رضازاده رکورددار است نمی‌خواهد دیگر هیچ فوق سنگینی در ایران مطرح شود تا جایش را بگیرد.

مولایی: رضازاده تا به حال بالای 10 بار این حرف را به من زده است که 10 کیلوگرم وزنت را بیشتر کن تا بهترین فوق سنگین دنیا بشوی و بتوانی رکوردهای المپیک و جهان را بشکنی.

  پس تکذیب می‌کنی این شایعات را؟

مولایی: جالب اینکه خیلی‌ها هم به من گفته‌اند مواظب خودت باش اما این حرف‌ها غلط است. حاج حسین بارها به من گفته می‌توانم بهترین وزنه‌بردار جهان شوم و همیشه آرزویش این است که یک ایرانی این رکوردها را بشکند.

 نقش علی مرادی در این اتفاقات چیست؟

براری: مرادی از رؤسای سابق فدراسیون بوده است. ما با او در ارتباط نیستیم و مانند شما در اخبار خواندم که صحبت‌های مربوط به بازنشستگی را به میان آورده که خیلی ناراحت شدم.

مولایی: شاید در قدیم اتفاقی افتاده که ما از آن بی‌خبر هستیم. آن زمان در اردو نبودیم و نمی‌دانم.

توکلی چطور؟

مولایی: ما وزنه‌مان را می‌زنیم و به این کارها کاری نداریم.

  نگرانی که یک روز سرمربی‌ات شود؟

مولایی: امیدوارم آقای باقری تا زمانی که وزنه می‌زنم بالای سرم باشد. اما خدای ناکرده اگر هم یک روز نیامد و فرد دیگری هم آمد چه بخواهد و چه نخواهد باید من را به اردو دعوت کند چون وزنه‌هایم را می‌زنم. ما وزنه می‌زنیم و حتی اگر هم دشمنم هم بیاید، باید بهترین‌ها به اردو بروند.

براری: وزنه‌برداری رکوردی است و هرکس دیگر هم مربی باشد کسی به اردو می‌آید که رکوردهایش بهتر باشد.

  اینکه می‌گویند اگر ما بودیم طلا می‌گرفتیم، حرف درستی است؟

مولایی: 14 ماه از المپیک لندن گذشته است و هیچ کدام هیچ وزنه‌ای نزده اند. اگر به حرف باشد من هم 6 طلای المپیک می‌گیرم.

 اگر در لندن بودید چه مدالی کسب می‌کردید؟

مولایی: سطح فکرم آن زمان پایین بود و خیلی بازیگوش بودم. اگر من هم با جان و دل تمرین می‌کردم شاید من هم موفق می‌شدم. هر آدمی هم خوبی دارد و هم بدی و نباید فقط بدی‌ها را دید. تمام این المپیکی‌ها خیلی خوب و با جان و دل تمرین می‌کردند و من حتی برای نصیرشلال پس از کسب مدالش از خوشحالی گریه کردم.  

براری: شرایط تمرینی خوبی در آن زمان نداشتم و مصدوم بودم. در حال حاضر شرایطم بسیار خوب است و احساس می‌کنم برای بازی‌های آسیایی بتوانم بهترین وزنه‌ها را بزنم.

 مناظره تلویزیونی که بین بهداد و باقری صورت گرفت درست بود؟

مولایی: کار صدا و سیما درست نبود. آنها می‌گفتند باید این مشکلات رسانه‌ای نمی‌شد اما خودشان آن جنجال‌ها را در تلویزیون راه انداختند.

 بهداد در آن برنامه به باقری گفت که تیمت را ببر تا ببینم چه کسی برایت مدال می‌گیرد. بهادر آیا هیچ زمان به این حرف فکر کردی تا کوروش باقری را روسفید کنی؟

مولایی: ثانیه به ثانیه این حرف در گوشم بود که چه کسی می‌‌خواهد به جای من برایت مدال بگیرد. همیشه این حرف به یادم خواهد ماند و درست است که من مدال گرفتم اما تا زمانی که زنده‌ام این حرف را فراموش نخواهم کرد.

 عده‌ای گفتند چون سجاد و بهداد به باقری به عنوان بهترین مربی سال رأی نداده‌اند، این اتفاق برایشان افتاد.

براری: ربطی ندارد. اینها دعوت شدند و نیامدند.

مولایی: اینها 7 بار به اردو دعوت شدند و برنگشتند.

 اینکه می‌گویند باید برای بازگشت شرایط تغییر کند، این شرایط چیست؟

براری: دلیل اصلی نیامدن این افراد به اردوی تیم ملی این حرف‌ها نیست. اینها نمی‌آیند چون آماده نیستند. فردا اگر به یکی از ملی‌پوشان ببازند، باقری آنها را خط زده و می‌گوید بفرمایید خانه و آن وقت دیگر آبرو و حیثیتشان می‌رود. این صحبت‌ها بهانه است.

 یعنی می‌دانند اگر در اردو باشند حذف می‌شوند حالا دست پیش را گرفته‌اند؟

براری: نمی‌آیند تا یکی این وسط واسطه شود و در نهایت مربی که خودشان دوست دارند بیاوردند تا اردوی تیم ملی خانه خاله شود.

مولایی: یک درصد به خودشان جرأت ندادند در لیگ شرکت کنند. لیگی که نه مدال دارد و نه خیلی بازتاب خبری.


محمدرضا حتی اعزامت هم در هاله‌ای از ابهام بود چه برسد به اینکه به فکر مدال گرفتنت کسی باشد.

براری: روزی که به اردو آمدم، شرایط تمرینی‌ام اصلا خوب نبود و به بچه‌ها گفتم که خدا من را به اردو آورده است. پس از یونیورسیاد هم قرار نبود به اردوی تیم ملی دعوت شوم که با اصرار سایر نفرات دوباره بازگشتم. در اردو ماندم و با توکل به خدا تمرین کردم و چون شرایطم هر روز بهتر می‌شد، منجر به اعزام و سپس کسب مدال در رقابت‌های قهرمانی جهان شد. در نهایت تاریخ وزنه‌برداری اولین مدال دسته 105 کیلوی جهان را هم به دست آوردم.

پس از بازگشت به اردو هم آقای باقری به من گفت تو وزنه بزن تا در اردو نگهت دارم. پس مربی اگر بد باشد و اگر این حرف‌ها که می‌زنند صحت داشته باشد، باید این رفتار را با من هم می‌کرد. پس از آن روحیه گرفتم و شرایطم روز به روز بهتر شد.

 البته نواب هم یک جورهایی در المپیک خوش شانس بود که پس از حذف دو وزنه‌بردار روس مدال گرفت.

براری: خدا به او نظر کرد البته وزنه‌های کمی هم نزد و عملکرد خوبی داشت.

  بهادر! در قهرمانی آسیا 3 بار در زدن وزنه 233 کیلویی ناکام بودی. چرا؟

مولایی: سطح رقابت‌ها را خیلی پایین گرفته بودم و تمریناتم هم زیاد خوب نبود. آماده بودم اما رکوردهایم پایین بود. با این حال افزایش رکوردهایم باعث شد که کمی مغرور شوم و همین موضوع باعث شد نتوانم عملکرد خوبی داشته باشم. حتی به کوروش باقری هم گفتم که شرمنده‌ام که سر مسابقه بچه بازی درآوردم.

 در همین مسابقات لهستان هم برخی گفتند که عنوان قوی‌ترین مرد جهان به مسکو رفت.

مولایی: درست است که من قوی‌ترین مرد جهان نشدم اما اگر بهترین وزنه‌برداران را ببینید، بالاتر از آلبگوف روس سوم شدم و از این لحاظ با اینکه طلا نگرفتم اما باز هم قوی‌ترین مرد جهان باید به من برسد. اگر از لحاظ امتیازی حساب کنید من به عنوان قوی‌ترین وزنه‌بردار جهان به شمار می‌روم و این در حالی است که وزن بدنم به نسبت خیلی‌ها کمتر بود. در واقع با 137 کیلو وزن و 21 سال سن توانستم به این عنوان برسم.

سلیمی که این حرف‌ها را می‌زند اگر بنا به مقایسه باشد، او در سن 21 سالگی در آنتالیا چه وزنه‌هایی را زد؟ او با 145 کیلو 18 کیلو کمتر از من زد. می‌خواهم بدانم آیا برای این موضوع هم بهانه‌ای دارد؟

 دوپینگ دو نفر از هم‌تیمی‌هایتان نیز مثبت اعلام شد.

براری: دارو یا مواد نیروزای خاصی در اردوها مصرف نمی‌شود و حداقل ما که چند سال در اردوها هستیم چنین مواردی را ندیده‌ایم اما یک مواقعی هست که با تجویز دکتر دارویی مصرف می‌شود که دوپینگ را مثبت اعلام می‌کند.

مولایی: در حال حاضر اسامی ما و المپیکی‌ها در سایت وادا وجود دارد و هر زمان که وادا برای گرفتن تست دوپینگ به ایران بیاید باید آزمایش بدهیم. جالب اینکه هنوز نام سیدمهدی پانزوان که پس از بازی‌های آسیایی دیگر به اردو نیامد در لیست وادا همچنان وجود داشت و این سری هم سراغ وی را از ما می‌گرفتند.

 این 5 نفر هم می‌گفتند اگر بیاییم شاید ما را دوپینگی کنند.

براری: هیچ زمان فدراسیون این کار را نمی‌کند چون اگر دوپینگ بیشتر از 3 نفر در بیاید، فدراسیون را جریمه و تعلیق می‌کنند. همان سال که دوپینگ 9 نفر درآمد فدراسیون ایران کلی جریمه شد. این دو نفر را هم که دوستان نامشان را رسانه‌ای کردند هم هنوز حکمشان قطعی نبود، ضمن اینکه گفته می‌شود 4 نفر دوپینگی هستند هم صحت ندارد. تا فدراسیون جهانی اسامی را اعلام نکند این اخبار را نباید رسانه‌ای می‌کردند.

 در قزاقستان مورد مشکوکی وجود داشت؟

براری: این خبر چند روز پس از مسابقات قهرمانی آسیا اعلام شد که تعجب ما و کادرفنی را در پی داشت چون مربی به سلامت ورزشکارانش اعتقاد داشت و می‌گفت حتما قرار است اتفاقی بیافتاد که می‌گویند فلان وزنه‌بردار دوپینگی است. به قول آقا کوروش داستان همان بمب‌گذاری پای سد است.

 اگر سعید علی‌حسینی دوپینگ نمی‌کرد، امروز رقابت بین فوق سنگین‌ها داغ‌تر نبود؟

براری: علی‌حسینی از دوستان صمیمی من هست و بسیار قوی و اسطوره‌ای بود. هیچ زمان از داستان سعید سر در نیاوردم.

مولایی: تا جایی که شنیده‌ام زانویش خیلی درد می‌کرد و قرص‌هایی مصرف می‌کرد که خوب شود. او قدرت بسیاری داشت و توانایی کسب 3 مدال المپیک را هم داشت. در واقع یکی بود مانند حسین رضازاده.

 بهادر می‌توانی جای حسین رضازاده را پر کنی؟

مولایی: تمام سعی و تلاشم را می‌کنم.

براری: وزنه‌بردار زیاد دیده‌ام اما روز اولی که به اردو آمدم به بهادر گفتم که فوق سنگین زیاد دیده‌ام اما فوق سنگین با این زور هیچگاه ندیده‌ام. بهادر به راحتی از 240 کیلو به 260 کیلو رسید.

 چه زمانی فهمیدیید می‌توانید وزنه‌بردار شوید؟

مولایی: من اصلا وزنه‌برداری را دوست نداشتیم و به اصرار پدرم وزنه‌بردار شدم. طلای نوجوانان جهان را داشتم و هنوز هم دوست نداشتم و به زور به این رشته وارد شدم. الان که مدال گرفته‌ام راضی هستم اما برخی مواقع که تمریناتم خوب نیست و فشار زیادی رویم هست با پدرم تماس گرفته و به او می‌گویم چرا این کار را کرده است.

خودت چه رشته‌ای را دوست داشتی؟

مولایی: فوتبال و والیبال را دوست داشتم. همان زمان که وارد وزنه‌برداری شدم 40 کیلو وزنم بود.

یعنی به گذشته برگردی حاضری به فوتبال بروی؟

مولایی: الان به گذشته برگردم هیچ ورزشی نمی‌کنم و درسم را می‌خوانم. البته الان هم درسم را می‌خوانم.

اگر به گذشته برگردم دیگر به سمت وزنه‌برداری نمی‌آیم چون واقعا از این فشارها خوشم نمی‌آید. این فشارها برخی مواقع بسیار خسته کننده می‌شود. اما در حال حاضر که برای مردم افتخار کسب می‌کنم و پرچم کشورم را به اهتزاز درمی‌آورم 100 درصد ادامه می‌دهد و تا آخرش هم هستم.

 محمدرضا! شما چطور وزنه‌بردار شدی؟

براری: خیلی اتفاقی. با یکی از دوستانم رفتیم سالن وزنه بزنیم که مربی که در سالن بود به من گفت ساخته شده‌ای برای وزنه‌برداری و من وزنه‌بردار شدم!

بهادر پس از تنبیه ناراحت نشدی؟ کیانوش رستمی که از این موضوع خیلی ناراحت شده بود.

مولایی: به هیچ وجه ناراحت نشدم چون خودم می‌خواستم موهایم را بزنم و جالب اینکه سر این موضوع جنجالی به پا کرده و اخباری را منتشر کردند که صحت نداشت. کیانوش هم آن زمان می‌گفت شبیه هنرپیشه‌ها شده و خیلی هم با آن سر و وضع حال می‌کرد.

براری: کیانوش هم شاید فکر می‌کند که کوروش باقری نمی‌خواست او مدال بگیرد اما روز مسابقه به قدری باقری حرص می‌خورد و داد و فریاد می‌کرد که رستمی به مدال برسد.

جالب اینکه رستمی آن زمان خوشحال هم بود و الان که همه چیز بد شده، آن داستان را باز کرده و آن موضوع هم بد شده است.

آن روز را به خوبی به یاد دارم که کیانوش برای سومین بار برای رسیدن به اردو دیر کرده بود. باقری به وی گفت می‌دانم که تو طلایت قطعی است اما من شاگرد بی‌نظم نمی‌خواهم و گفت وسایلت را جمع کن و به خانه برو که ما اصرار کردیم کیانوش در جمع ما بماند. باقری هم از کیانوش خواست تا موهایش را بزند و بماند. او که روزانه یکساعت به موهایش می‌رسید پس از این موضوع دیگر خجالت می‌کشید بیرون برود و تمام تمرکزش روی تمرینات بود و یک دفعه رکوردهایش 10 کیلوگرم افزایش پیدا کرد.

 
لحظه‌ای که خبر سکته کوروش باقری را شنیدید چه حسی به شما دو نفر دست داد؟

مولایی: یخ شدم. دو هفته مانده به اعزام این اتفاق افتاد و ناراحتی ملی‌پوشان را در پی داشت. به شخصه خود من خیلی ترسیده بودم.

براری: داشتم سکته می‌کردم.

 رکورد جهان را کی می‌زنید؟

مولایی: فعلا به طلای بازی‌های آسیایی و جهانی فکر می‌کنم و پس از اینکه طلایم قطعی شد به رکورد جهان هم فکر می‌کنم. رکورد را می‌زنم تا شایعاتی که به آن اشاره کردید را هم نقش بر آب کنم. شاید تا هفته پنجم هم در لیگ رکورد جهان را بشکنم.

براری: فکر می‌کنم در دوضرب نزدیک رکورد جهان بشوم.

قول مدال المپیک را نمی‌دهید؟

براری: از الان قول مدال بازی‌های آسیایی را می‌دهم. پس از آن هم مدال جهانی.

مولایی: من هم به رکورد بازی‌های آسیایی و طلای المپیک فکر می‌کنم و بس.

 صحبت پایانی:

براری: یک عده دشمنان وزنه‌برداری هستند و نمی‌توانند پیشرفت وزنه‌برداری را ببینند که امیدوارم دست از این رفتارهایشان بردارند.

مولایی: مربی که گفته است متاسفم که پرچم ایران بالا نرفت از وی سوال می‌کنم که آیا واقعا مسابقات لهستان را دیده است؟ متاسفم که می‌گویند باید به خاطر عملکرد بد وزنه‌برداران برایشان کمیته انضباطی برگزار شود.